Juče je, u atrijumu Doma vojske Srbije, predstavljena knjiga "Smilje i sumpor - Dva vojnička dnevnika 1916-1919.", koju su priredili Dunja Dušanić i Danilo Šarenac. Na promociji su, pored priređivača, govorili i Vojislav Pavlović, istoričar, i Milan Terzić, istoričar iz Instituta za strategijska istraživanja. 

Istaknuto je da su, do sada neobjavljeni dnevnici Milutina Ristića i Dragoljuba Rankovića, dragoceni, ne samo zato što su, brigom njihovih porodica, sačuvani u celini, već i zato što pokazuju različita lica i posledice koje je Prvi svetski rat imao za mlade ljude koji su se u njemu našli.

Govoreći o knjizi, Vojislav Pavlović je naglasio da je ona svojevrsno svedočanstvo o strahotama Velikog rata iz perspektive običnih ljudi koji su bili mobilisani. 

"Milutin Ristić krenuo je u život tako što je preko škole postao deo tog čuvenog bataljona 1300 kaplara" - naglasio je Pavlović, dodajući da svaki istorijski izvor nije izvor o onome o čemu svedoči, već o samom autoru, a Milutin Ristić je izvor za sve one koji su bili u njegovoj situaciji, u jednom hronološki veoma zanimljivom momentu. (Ceo govor Voje Pavlovića pogledajte ovde)

Milan Terzić iz Instituta za strategijska istraživanja ukazao je da knjiga, između ostalog, svedoči i o Srbiji koja je pružala otpor u toj jednoj neravnopravnoj borbi. 

"Izlazak iz tih slojevitih priča u vezi sa Velikim ratom upravo je objavljivanje sećanja ovih ljudi koje niko nije pitao i koji su se našli u ratnom haosu. Šta je bio kraj rata, pita se jedan od memoarista? Kraj rata je pobeda, a to znači poraz nekome drugom" - ističe Terzić ukazujući na dihtomnost koju rat kao pojava neminovno nosi sa sobom, o čemu svedoči i sam naziv knjige.